FAQ - KONSERWATYZM, WERSJA AMERYKAŃSKA
Polskie tłumaczenie oparte na anglojęzycznej wersji z 1 września, 2000, oficjalnej wersji FAQ grupy dyskusyjnej alt.revolution.counter.
Wersja angielska - http://www.landfield.com/faqs/conservatism/faq/
Wszelkie uwagi i propozycje proszę kierować do mnie. Spodziewam się, ze weźmiecie Państwo udział w poszerzeniu tego dokumentu o sprawy polskie. Każda pomoc mile widziana.
1. Zasady ogólne
1.1 Co wyróżnia konserwatyzm jako polityczny punkt widzenia?
Jego nacisk na tradycję, jako źródło wiedzy i mądrości, co wykracza poza to, co może być demonstrowalne bądź nawet wyraźnie stwierdzone.
1.2 Dlaczego tradycja jest źródłem większej mądrości?
Tradycja jest zbiorowiskiem wspólnie przyjętych postaw, wierzeń i praktyk, które rozwijają się poprzez wzmacnianie tych rzeczy, które działają i odrzucenie rzeczy, które prowadzą do konfliktów i niepowodzeń. W przeciągu czasu dochodzi do zgromadzenia zestawu obyczajów, które okazały się pożyteczne w ogromnej różnorodności praktycznych spraw, oraz rozległego i ogólnie spójnego
punktu widzenia, który odbija te bardzo obszernie doświadczenia i przemyślenia. Dzięki temu poznajemy szczegółowe oraz fundamentalne cechy świata, które mogłyby umknąć nam w przeciwnym razie, i nasze rozumienie
tych rzeczy przybiera konkretne i użyteczne formy. Zwykle alternatywą dla oparcia w tradycji jest opieranie się na teorii.
Dosłownie traktowanie teorii może być kosztowne, ponieważ osiąga się w niej klarowność przez ignorowanie rzeczy, które są trudne do wyartykułowania. Takie rzeczy mogą być ważne; powodem, dla którego polityka i moralność są nauczane przeważnie
przez doświadczenie oraz naśladownictwo jest że większość z tego, co potrzebujemy wiedzieć o nich, zawiera zwyczaje, postawy oraz domniemane przypuszczenia które nie jesteśmy nawet w stanie zacząć wyrażać słowami. Nie ma środków innych aniżeli tradycja aby gromadzić, przechowywać oraz przekazywać te rzeczy.
Inne rozważania również popierają mądrość polegania na tradycji, nawet jeśli nie pochodzą specyficznie z tradycji. Na przykład, tradycja istnieje zwykle jako wspólna własność społeczności,
której członkowie są w niej wychowani. Konsekwentnie, ona zwykle jednoczy bardziej, niż dzieli, i jest daleko bardziej prawdopodobne, że ułatwi wspólnie życie społeczności, niż teoria.
1.3 Jaka jest różnica pomiędzy postępowaniem zgodnie z tradycją, a odrzucaniem myślenia?
Ktoś mógłby równie dobrze zapytać, jaka jest różnica pomiędzy przyjęciem przez kogoś własnej opinii, a obojętnością wobec prawdy. Celem myślenia jest w końcu dochodzenie do prawdy, a prawda nie ma specjalnych koneksji z czyimiś prywatnymi poglądami!
Akceptacja tradycji nie jest zrzeczeniem się myślenia, lecz jedynie uznaniem, że myślenie nie jest dla samego myślenia.
Myślenie musi być na czymś oparte, a jego celem jest coś na zewnątrz. Konserwatyści są zatem sceptyczni co do autonomii prawdy. Wierzą, że tradycja może nim przewodzić i korygować, w ten sposób sprowadzać je
bliżej prawdy.
Mimo, że prawda nie jest całkowicie poza naszym zasięgiem, dostęp do niej jest w dużym stopniu pośredni, oraz z natury niepełny. Odkąd nie może być ona zredukowana tak, abyśmy ją sobie w całości przyswoili,
konserwatyści są skłonni zaakceptować ją w jakiejkolwiek formie jest ona dla nas dostępna, oraz uznać potrzebę polegania na niewyartykułowanej prawdzie implikowanej przez odziedziczone postawy i praktyki. W naszych czasach tradycja jest lekceważona; konserwatyści mają nadzieję, że przez odrodzenie podejścia
tradycyjnego, będziemy myśleć lepiej i bardziej prawdziwie.
1.4 Dlaczego nie jest lepiej stwarzać rzeczy od początku?
Nasza znajomość takich rzeczy jak polityka i moralność jest niecałkowita, i osiągana z trudem i powoli. Nie potrafimy ocenić idei politycznych bez przyjęcia o wielu więcej wierzeń, przypuszczeń oraz postaw,
niż bylibyśmy w stanie krytycznie je ocenić. Efekty politycznych propozycji są trudne do przewidzenia, a kiedy propozycje stają się bardziej ambitne, ich efekty stają się nieobliczalne. Konsekwentnie, najbardziej rozsądnym podejściem do polityki jest przyjąć istniejący system społeczny jako podstawę, która nie może
być zmieniona całościowo, i próbować upewnić się, że jakiegokolwiek zmiany będą współgrały z zasadami i praktykami powodującymi prawidłowe działanie istniejącego systemu.
1.5 Dlaczego tradycja nie może być nagromadzeniem ignorancji, błędów i wad, równie łatwo jak
mądrości?
Odkąd tradycja jest rzeczą ludzką - może ona odzwierciedlać słabość, jak również siłę ludzkiej
natury. To samo oczywiście jest prawdziwe dla polegania naautonomicznym rozumie. W tym stuleciu, anty-tradycjonalistyczne teorie popierane przez inteligentnych ludzi, dla powodów, o których myśleli, że są szlachetne, wielokrotnie
doprowadziły do mordów milionów niewinnych istnień.
Istotnym zagadnieniem nie jest doskonałość tradycji, lecz jej właściwe miejsce w ludzkim życiu. Do pewnego
stopnia naszym najbardziej konsekwentnym celem jest to, co dobre, a skoro popełniamy błędy bardziej poprzez ignorancję, przeoczenie lub sprzeczne impulsy, a nie przez konsekwentne oraz stanowcze zło, tradycja będzie na naszą korzyść, łącząc nasze myśli i działania w pewny i wszechstronny system, gdzie mogą one
korygować siebie nawzajem. To zabezpieczy i udoskonali nasze osiągnięcia, wstrzymując w tym samym czasie aspołeczne impulsy. Do jakiegoś stopnia, kierujemy się również w stronę zła, wówczas tradycja nie może nam wiele pomoc, lecz również nie pomoże nam nic innego, z wyjątkiem, być może, boskiej interwencji.
1.6 Istnieje wiele sprzecznych ze sobą tradycji. Jakim sposobem ktoś może wiedzieć, czy jego własna jest właściwą?
Pewność jest ciężka do osiągnięcia. Nasza własna tradycja (jak i nasze własne rozumowanie) może wyprowadzić jednego na manowce, innego nie. Jednakże, takie obawy nie mogą być powodem dla odrzucania naszej własnej
tradycji, chyba że mamy metodę przewidzenia, kiedy co się zdarzy, ale w większości sytuacji takich metod nie posiadamy. Jeśli doświadczenia sprowadziły nas na manowce, najprawdopodobniej przyszłe doświadczenie ustawi nas prawidłowo. To samo jest prawdziwe dla tradycji, która jest zbiorem społecznych doświadczeń.
Odkładając problemy prawdy na stronę, rozmaite części jakiejś konkretnej tradycji są w pewnym sensie dostosowane do siebie, co czyni niełatwym rezygnację z jednej części i podmiany jej czymś z innej tradycji.
Francuski kucharz będzie miał kłopoty, jeśli będzie musiał polegać na chińskich składnikach i przyborach kuchennych. Sprawy zgodności i praktyczności, czynią bardziej prawdopodobnym, że zrobimy lepiej rozwijając tradycję, do której jesteśmy przyzwyczajeni, niż próbując przyswajać większe porcje innej.
1.7 Lecz co z prawdą?
Większość konserwatystów jest przekonana, że istnieje wszechstronnie obiektywna prawda, choć nie w formie kompletu propozycji o wspólnym znaczeniu, równo dających się udowodnić dla wszystkich. Świat jest za wielki dla nas do pojęcia jako całość, systematycznie i całkowicie. Prawdę pojmujemy w dużym stopniu poprzez tradycję i w sposób, który nie może być w pełni wyartykułowany. I nie możemy tego czynić
inaczej. Nawet jeśli pewne prawdy mogą być znane na pewno poprzez rozumowanie bądź objawienie, ich społeczna akceptacja i ich interpretacja oraz zastosowanie zależy od tradycji.
1.8 Zdarzają się sprzeczne ze sobą tradycje nawet wewnątrz pojedynczej społeczności. Która jest traktowana jako "nasza?"
Jakiegokolwiek zbiorowisko które rozmyśla oraz działa, posiada tradycję -- komplet wspólnie utrzymywanych zwyczajów, postaw, wierzeń oraz doświadczeń, który jest względnie spoisty w przeciągu jakiegoś czasu
-- co umożliwia mu właśnie tradycja. Społeczeństwo składa się z tych, którzy przynajmniej ogólnie uznają autorytet wspólnego zbioru tradycji. "Nasza" tradycja jest zatem tradycją, która kieruje oraz motywuje zbiorowe działania społeczności do której my należymy, oraz której winniśmy naszą lojalność.
Jest warte odnotowania, że żadne społeczeństwo nie jest idealnie zjednoczone; każde posiada elity, oraz podporządkowane społeczności z ich własnymi tradycjami, oraz dziedzinami działalności. Społeczeństwo może
również zawierać zamieszkujących cudzoziemców i dysydentów, bądź kryminalne grupy.
Które grupy są traktowane jako podporządkowane społeczności prawowicie przynależnej do większej, a które są traktowane jako zamieszkujący cudzoziemcy, kryminaliści bądź obcy gnębiciele, jest samo z siebie zdeterminowane przez tradycje które określają społeczeństwo jako całość i czynią je tym, czym jest.
2. Tradycja i zmiany.
2.1 Społeczeństwo ciągle zmienia się, na lepsze w niektórych wypadkach, i na gorsze w innych. Dlaczego nie zaakceptować zmian, szczególnie jeśli wszystko jest tak skomplikowane i ciężkie do zrozumienia?
Zmiany zawsze powodowały zarówno opór, jak i akceptację. Te, które musiały zwycięsko przejść ponad
opozycją, będą przypuszczalnie lepsze niż te, które są zaakceptowane bez poważnego stawiania pytań.
Współczesny konserwatyzm nie jest odrzucaniem wszystkich zmian jako takich, z wyjątkiem zamierzonych zmian specyficznie radykalnego gatunku charakterystycznego dla okresu zapoczątkowanego wraz z Rewolucją Francuską
oraz kierowanych przez oświeceniowe i po-oświeceniowe filozofie takie jak liberalizm i marksizm.
Na przykład, rodzina jako instytucja zmienia się od czasu do czasu wraz z innymi społecznymi zmianami. Jednakże, aktualne lewicowo liberalne żądania, że wszystkie określone instytucjonalne struktury odnośnie rodziny mają być zniesione jako pogwałcenie autonomii jednostki (typowo wyrażane jako żądanie eliminacji "ról
seksualnych" i heteroseksismu oraz zabezpieczenie praw dziecka) jest drastycznie odmienny od czegokolwiek w przeszłości, stąd konserwatyści wierzą, że należy temu stawiać zdecydowany opór.
2.2. Czyż konserwatyzm nie jest po prostu kolejnym sposobem przekonywania, że ludzie którzy posiadają bogactwo i władzę powinni je utrzymywać ?
Każdy polityczny pogląd popiera konkretne korzyści niektórych ludzi. Jeśli polityczne poglądy mają być traktowane jako racjonalizacja interesów istniejących, bądź przyszłych elit, wówczas takie traktowanie
powinno zastosować się równo wobec konserwatyzmu i wszystkich innych poglądów. Z drugiej strony, jeśli argumenty, że konkretne polityczne poglądy posuwają naprzód publiczne dobro, mają być brane poważnie, wówczas argumenty za lub przeciw konserwatyzmowi powinny być
rozważane według jego zasług.
Warto pamiętać, że współczesny liberalizm popiera interesy wpływowych klas społecznych, które go popierają, a ruchy skierowane na społeczną sprawiedliwość typowo stają się coraz bardziej elitarne, ponieważ
im bardziej rozległa i abstrakcyjna polityczny zasada, tym mniejsza grupa, na której można polegać że rozumie i zastosuje ją poprawnie.
2.3 Czyż niewolnictwo nie istniałoby do dzisiaj, gdyby konserwatyści byli zawsze przy władzy?
Doświadczenie sugeruje inaczej. Niewolnictwo zniknęło w Zachodniej i Centralnej Europie dawno temu bez
potrzeby półrozumnych prób rekonstrukcji społecznych. Znacznie dłużej trwało to w nowych, oraz mniej konserwatywnych społecznościach, jakie Europejczycy założyli w Ameryce.
Jakkolwiek konserwatyzmem jako taki nie gwarantuje braku opresji i uciemiężenia, nie czynią tego także próby
autonomicznego racjonalnego myślenia. To było pod radykalnymi, a nie konserwatywnymi reżimami, że brutalność, przymusowa praca i inne wielkie formy ucisku dokonały powrotu w naszych czasach. Radykalizm jest daleko
bardziej zgodny niż konserwatyzm, z totalitarnymi i tyrańskimi instytucjami, ponieważ poprzez wyolbrzymianie w polityce roli teorii, burzy wzajemne i obustronne dostosowanie się pomiędzy władcami i rządzonymi.
Konserwatyzm mogłyby być bezużyteczny jako przewodnik do działania, jeśli byłby odrzucaniem wszystkich zmian. On nie jest jednak zamknięty w sobie; jego uznanie istniejących praktyk jako wzorca, nie oznacza wyparcia
się standardów innych niż istniejących w praktyce. Konserwatyzm uznaje, że moralne obyczaje rozwijają się z doświadczeniem i zmieniającymi się okolicznościami, i że społeczne przedsięwzięcia, które zdarzają
się być za bardzo w niezgodzie z moralnymi odczuciami ludzi, zmieniają się, bądź znikają.
Konserwatyzm nie powstał z pragnień zamrożenia wszystkiego dokładnie jak jest, lecz z uznania konieczności
nieprzerwanej ciągłości, trudności w zmuszaniu społeczeństwa do wymyślonych i nie sprawdzonych wzorców, i ważności takich rzeczy, jak obustronne osobiste obowiązki, dla których ideologie lewicy mają kłopoty
znaleźć miejsce. Te przekonania czynią konserwatystów bardziej niezawodnymi przeciwnikami tyranii niż postępowcy.
3. Sprawy społeczne i kulturowe
3.1 Co to są wartości rodzinne i co jest w nich takiego wspaniałego?
Istnieją wartości utrzymujące społeczeństwo, w którym najbardziej fundamentalne ludzkie lojalności, i związki na których one najbardziej polegają, są związkami wobec konkretnych osób raczej, niż wobec państwa.
Wartości rodzinne są fundamentem moralnego życia, ponieważ jest ono przede wszystkim związane z konkretnymi osobami, które są traktowane ze skrajną powagą, i tam znajdujemy odpowiedni stopień wspólnej wiedzy i odpowiedzialności niezbędnych dla wypełniania naszych obowiązków wobec innych, aby te obowiązki stały się dla nas rzeczywistością.
W dodatku, wiedza i obyczaje niezbędne dla godziwego życia przeważnie maja źródło w codziennej działalności
zwyczajnych ludzi. Te rzeczy mogą stracić spójność, jeśli codzienne osobiste relacje będą niezrównoważone i nierzetelne, jak również, jeśli prawo i spodziewane obyczaje i postawy nie podtrzymują stabilnego i funkcjonalnego życia rodzinnego.
Do pewnego stopnia konieczność praktycznego oparcia się na konkretnych osobach jest postrzegana jako coś opresywnego i niesprawiedliwego, czemu państwo powinno zapobiegać, stąd wartości rodzinne są odrzucane.
Konserwatyści przeciwstawiają się takiemu odrzucaniu.
3.2 Dlaczego konserwatyści nie mogą po prostu zaakceptować, że osobiste ludzkie wartości różnią się między sobą?
Liberałowie, konserwatyści i wszyscy inni, uznają ograniczenia, w jakim stopniu różniące się wartości osobiste mogą być przyjęte. Takie ograniczenia często powstają, ponieważ osobiste wartości mogą być
zrealizowane jedynie przez ustanawianie szczególnych rodzajów stosunków z innymi ludźmi, a żadne społeczeństwo nie jest w stanie równo popierać wszystkich stosunków.
Żadne społeczeństwo, na przykład, nie może popierać na równi kobiety, która przede wszystkim chce zrobić karierę, i takiej, która przede wszystkim chce być matką i prowadzącą dom; jeśli publiczne postawy zakładają,
że mężczyzna jest głownie odpowiedzialny za utrzymanie rodziny, ono popiera te ostatnie na koszt poprzednich, jednakże, jeśli jednak społeczeństwo odrzuci te założenia, postąpi odwrotnie.
3.3 Dlaczego konserwatyści zawsze chcą narzucać ich wartości każdemu innemu?
Konserwatyści nie różnią się od innych ludzi w takim postępowaniu. Każdy ze swoim wyobrażeniem, jak społeczeństwo
powinno działać, będzie wierzył, że inni ludzie powinni pójść za programem, któremu on sprzyja. Na przykład, jeśli liberał Jack jest przekonany, ze rząd powinien być odpowiedzialny za dobro dzieci, i chce popierać taki układ poprzez system podatkowy który posyła tych ludzi, którzy nie dostosowują się, do więzienia,
a konserwatystka Jill uważa, że powinna to być wyłącznie rodzinna odpowiedzialność popierana przez system ról płci wymuszonych przez nieformalne społeczne sankcje, każde będzie żądać, aby publiczne szkoły uczyły zgodnie z ICH programem.
Oboje będą sprzeciwiać się szkolnemu podręcznikowi zatytułowanemu "Heather Ma Dwie Mamusie Którym Udaje Się z Niepłaceniem Podatków Ponieważ One Uznają Opłaty Jedynie w Gotówce" (aluzja do niesławnej
książki "Heather Ma Dwie Mamusie" propagującej homoseksualizm w szkołach podstawowych - przyp.tłum.), liberał Jack będzie sprzeciwiał się książce "Mamusia Heather Zostaje W Domu a Jej Tatuś
Idzie do Biura", podczas gdy konserwatystka Jill będzie sprzeciwiać się innym dobrze-znanym tekstom. Nawet libertarianin Jerry mógłby mieć pewne problemy z "Heather i Jej Cała Rodzina Organizują Się, Aby
Walczyć Za Darmowymi Żłobkami i Przeciwko Redukcjom Funduszy na Opiekę Społeczną. Nie ma oczywistych powodów aby rozpatrywać które z tych trzech jest bardziej tolerancyjne niż inni.
Obecnie, zagadnienie społecznej tolerancji pojawia się najczęściej w związku z moralnością seksualną. Dla
dyskusji z konserwatywnej perspektywy, zobacz FAQ - Moralność Seksualna. (W tłumaczeniu - przyp.tłum.)
3.4 Jaką rolę według konserwatystów powinien odgrywać rząd w wymuszaniu moralnych wartości?
Odkąd konserwatyści sądzą, że moralne wartości powinny być determinowane bardziej poprzez tradycje i odczucia ludzi, niż poprzez teorie i oficjalne decyzje, oni typowo wolą aby polegać na nieformalnych społecznych
sankcjach raczej, niż wymuszaniu poprzez rząd. Niezależnie od tego, oni wierzą, że rząd powinien funkcjonować na założeniu, że moralne wartości na których społeczeństwo polega, są rzeczami korzystnymi, które nie powinny być odrzucane.
Stąd, konserwatyści przeciwstawiają się programom nauczania w publicznych szkołach, które przedstawiają te
wartości jako nieobowiązujące, oraz programom które opłacają ich odrzucanie, na przykład poprzez subwencjonowanie nieślubnych rodziców, bądź artystów, którzy przeznaczają swoje prace aby znieważać zaakceptowaną moralność. Oni również przeciwstawiają się ustawodawstwu, które zakazuje dyskryminacji na
moralnych podstawach.
Ile więcej rząd może bądź powinien czynić aby promować moralność jest sprawą doświadczenia i okoliczności. W związku z powyższym, oraz innymi sprawami, konserwatyści zwykle nie posiadają wysokich oczekiwań,
co rząd może osiągnąć.
3.5 Czyż konserwatyści nie są rasistowskimi seksistowskimi homofobami?
To zależy od tego co te słowa oznaczają. Są one często używane bardzo ogólnie.
"Rasista"--Konserwatyści uważają społeczną lojalność za ważną. Wspólnoty, w których ludzie dorastają, są zwykle związane z pochodzeniem etnicznym. To nie jest żaden przypadek, ponieważ pochodzenie
etniczne jest tym, co rozwija się, kiedy ludzie mieszkają wspólnie, z wspólnym stylem życia od dłuższego czasu. Konsekwentnie, konserwatyści uważają, że pewien stopień etnicznej lojalności i oddzielenia jest W PORZĄDKU. Pochodzenie etniczne nie jest tą samą rzeczą co "rasa", jako kategoria biologiczna;
z drugiej strony, obie są trudne do rozdzielenia,) ponieważ obie powstają z jednej historii i wspólnego pochodzenia.
"Seksista"--Wszystkie znane społeczności zaangażowane są w "ustalaniu roli płci" (sex-role stereotyping), z mężczyznami podejmującymi więcej odpowiedzialności za sprawy publiczne, a kobietami
za dom, rodzinę, i opiekę nad dziećmi. Są oczywiste korzyści z takich stereotypów, wobec tego, że czynią one daleko więcej prawdopodobnym, że poszczególny mężczyzna i kobieta będą uzupełniać siebie nawzajem i kształtować stabilny i funkcjonalny związek dla wychowywania dzieci.
Również, pewien stopień zróżnicowania wydaje się bardziej pasować do społecznych tendencji mężczyzn i
kobiet niż mogłoby to zrobić "zrównanie płci". Konserwatyści nie widzą żadnego powodu do występowania przeciwko tym korzyściom, zważywszy szczególnie zauważalne złe konsekwencje osłabienia
stereotypowych obowiązków pomiędzy płciami w ostatnich dekadach.
"Homofobi"--W końcu, tradycyjne traktowanie płci implikuje dążność do odrzucania modelu opartego na
impulsach, pewnych tendencjach i zachowaniach, a więc nie pasuje do stereotypów takich jak homoseksualizm.
3.6 Co się dzieje wobec feministek, homoseksualistów, rasowych mniejszości i innych, spychanych na margines w konserwatywnym społeczeństwie?
To samo, co dzieje się w społeczeństwie opartym na liberalnej koncepcji inkluzywności wobec wierzących oraz społecznych konserwatystów, oraz wobec etników którzy uważają że ich pochodzenie etniczne jest ważne. Oni znaleźli się w społecznym porządku, którego mogą nie lubić, zdominowani przez ludzi, którzy mogą
patrzeć na nich z góry, i może być dla nich trudne aby żyć tak, jak oni wolą.
W obu rodzajach społeczeństwa, ludzie na marginesach mogą być w stanie przekonać innych do ich sposobu myślenia, do praktykowania stylu życia który oni preferują prywatnie, bądź zerwać więzy z większą społecznością i założyć swoje własne wspólnoty. Takie możliwości są zazwyczaj bardziej realistyczne w
konserwatywnym społeczeństwie, które podkreśla lokalną kontrolę, federalizm, i minimalną biurokrację, niż w społeczeństwie, które idealizuje egalitarną społeczną sprawiedliwość i zatem próbuje utworzyć
uniwersalny jednorodny społeczny porządek.
Na przykład, etniczne mniejszości w konserwatywnej społeczności mogą być w stanie pomyślnie prosperować, bądź przynajmniej utrzymywać siebie poprzez jakąś kombinację adaptacji, oraz znalezienia swojej
"niszy", podczas gdy w inkluzywnej społeczności znajdą się (jedynie jako nie mający nic do powiedzenia odbiorcy), na szarym końcu polityki stworzonej po to, aby wyeliminować publiczne znaczenie ich (oraz każdej innej) etnicznej kultury.
Jednym z ważnych pytań jest, czy wyobcowanie ze społecznego porządku będzie bardziej pospolite w konserwatywnej, czy liberalnej społeczności. Jak się zdaje, będzie bardziej pospolite w społecznym porządku opartym
na uniwersalnym wdrażaniu biurokratycznej koncepcji społecznej sprawiedliwości, niż w takim, które akceptuje moralne odczucia i lojalności powstające w przeciągu czasu w obrębie poszczególnych wspólnot. A więc na to wygląda, że to liberalne społeczeństwo, nie konserwatywne - będzie miało więcej obywateli
odczuwających, że ich najgłębsze wartości i lojalności są mniej ważne dla instytucji, które dominują ich życie, więc czują się spychani na margines.
3.7 Co z wolnością?
Konserwatyści są solidnymi zwolennikami społecznych instytucji które realizują i chronią wolność, choć sądzą, że takie instytucje uzyskują ich pełną wartość tylko jako część większej całości.
Wolność może być w pełni zrealizowana jedynie kiedy jesteśmy odpowiedzialni za wybory, które czynimy, i jest to najbardziej ważne w układzie, w którym mogą łatwo być wybrane rzeczy przyczyniające się do dobrego życia. Konsekwentnie, konserwatyści odrzucają perspektywę,
która widzi wolność jako absolut, i uznają że instytucje poprzez które wolność jest realizowana, muszą respektować inne dobra, bez których wolność mogłyby nie być warta posiadania.
Ponadto, konserwatyści sądzą, że występuje ścisły związek pomiędzy wolnością a udziałem w sprawach publicznych. Bowiem odkąd sposób w jaki my żyjemy, wpływa na innych, wolność obejmuje również branie udziału w tworzeniu społeczności jako takiej. Konsekwentnie,
konserwatywne zasady federalizmu, lokalnych rządów, i prywatnego bogactwa pomagają realizować wolność poprzez oddawanie władzy w wiele rąk i tworzenie powszechnego udziału w kierowaniu społeczną rzeczywistością. Szacunek dla tradycji, "demokracja zmarłych", posiada ten sam skutek.
3.8 A sprawiedliwość?
Sprawiedliwość pomiędzy człowiekiem a człowiekiem jest szacunkiem dla konkretnych obowiązków oraz indywidualnej odpowiedzialności. Konserwatyści traktują oba bardzo poważnie.
Społeczna sprawiedliwość jest porządkowaniem społecznego życia w celu dobra człowieka. Społeczna niesprawiedliwość jest systematycznym niszczeniem warunków dla egzystencji tego dobra. Ponieważ dobro człowieka nie może być w pełni poznane, bo zawiera ono szacunek dla każdego
z nas jako czynnik moralny, i ponieważ ludzkie sprawy są nieskończenie złożone, społeczna sprawiedliwość nie może być w pełni osiągnięta, ani osiągnięta w ogóle poprzez narzucanie przygotowanych od początku do końca sztucznych projektów wobec społeczności. Próby tego ostatniego doprowadziły do
horrendalnych zbrodni wliczając w to, w kilku współczesnych wydarzeniach, morderstwa milionów niewinnych. Wobec tego, że społeczna sprawiedliwość musi rozwijać się raczej, niż być konstruowana, jej poparcie wymaga akceptacji autorytetu tradycji. Te dwie nie mogą być odseparowane.
Społeczna sprawiedliwość jest niekiedy rozumiana jako narzucanie równości poprzez wszechstronne działania rządu. Taki pogląd nie może być poprawnym, bowiem ludzie się różnią, a więc co jest sprawiedliwe dla
nich, musi się zatem różnić również. Ponadto, dobra, które spodziewamy się że rząd rozdzieli po równo -- bogactwo, władza i tym podobne rzeczy -- nie okazują się być ostatecznymi ludzkimi dobrami, i zatem nie mogą być uważane za podstawowe zainteresowania sprawiedliwości. W końcu - system kierowany poprzez
taką koncepcję musi unieważnić swój własny cel, ponieważ wkłada on olbrzymią i nie dającą się kontrolować władzę w ręce tych, którzy kontrolują rząd; posiadanie takiej władzy, rzecz jasna, czyni ich całkowicie nierównymi wobec tych, którymi rządzą.
4. Sprawy ekonomiczne
4.1 Dlaczego konserwatyści twierdzą, że popierają prawość oraz wspólnotę, choć w istocie popierają kapitalizm laissez-faire (kapitalizm wolny od jakiejkolwiek ingerencji rządu)? Czyż kapitalizm
laissez-faire nie popiera przeciwieństwa?
Konserwatyści zwykle nie są zwolennikami czystego laissez-faire, chociaż uważają ekonomiczną wolność jako jedną z tradycyjnych swobód (co, jak wiemy z amerykańskich doświadczeń - służyło tym ludziom
dobrze). Wielu jest sceptycznie nastawionych do wolnego handlu, a większość popiera ograniczenia wobec imigracji w imię umożliwienia istnienia i rozwoju rozsądnie spójnej narodowej wspólnoty. Nie przeciwstawiają się również w zasadzie regulacji czy ograniczaniu biznesów, które źle oddziaływają na obyczajowy porządek
społeczności, takich jak prostytucja, pornografia, i sprzedaż pewnych narkotyków.
Konserwatyści mocno popierają wolne rynki zbytu, kiedy alternatywą byłoby rozprzestrzenianie biurokracji, aby wprowadzać w życie liberalne cele - proces, który ma wyraźnie szkodliwe skutki dla wartości ludzkich i
wspólnoty. Również, konserwatyści skłaniają się bardziej preferować samo zrzeszanie się, niż centralną kontrolę, wierząc, że obejmująca wszystko administracja społecznego życia jest niemożliwa. Uznają oni, że podobnie jak tradycja, rynek odzwierciedla nieskończenie rozmaite i często nieświadome i nieartykułowane
ludzkie cele i wyobrażenia daleko lepiej, niż mógłby to zrobić jakikolwiek biurokratyczny proces.
Tak, czy inaczej, nie jest jasne czy kapitalizm laissez-faire musi przynosić szkody moralne wspólnocie. "Kapitalizm laissez-faire" musi zadowalać się ograniczeniami stawianymi przez rząd i jedynie pośrednio
naturą społeczności jako całości. Gdy statystyki społeczne są zwykle jedynie przybliżoną miarą stanu społeczeństwa i moralności, jest warte wspomnienia, że
w Anglii przestępczość i ilość nieślubnych urodzeń spadły o około połowy, od środku do końca 19-tego wieku - szczytu nieskrępowanego kapitalizmu, i że odrzucenie laissez-faire w istocie spotkało się z wzrastającą społeczną atomizacją.
4.2 Dlaczego konserwatyści nie troszczą się o to, co dzieje się wobec biedoty, słabych, zniechęconych, i odrzuconych?
Konserwatyści troszczą się o to, co dzieje się wobec takich ludzi. Oto dlaczego przeciwstawiają się oni rządowym programom, które pomnażają liczbę biedoty, słabych, zniechęconych, i odrzuconych, poprzez
podkopywanie i zniekształcanie zbioru obyczajów i społecznych relacji, umożliwiającym ludziom kontynuować ich życie bez uzależnienia od rządowej biurokracji.
Moralne społeczeństwo upada, kiedy ludzie polegają raczej na rządzie aby rozwiązywał ich problemy, niż na samych sobie oraz tych, z którymi razem żyją. To słabi są tymi, którzy najbardziej ponoszą konsekwencje
z powodu wynikającego moralnego chaosu. Ci, którzy uważają, że interwencjonistyczny liberalizm oznacza, że słabi stają wobec mniejszej ilości problemów, powinni brać pod uwagę jego efekty wobec kobiet, dzieci, i czarnych, wynikających z trendów minionych 35 lat - okresu wysokich przyrostów wydatków na
ubezpieczenia społeczne, zwiększonej przestępczości, obniżonych dokonań oświatowych, niestałości rodziny, oraz końca postępu w redukowaniu ubóstwa.
4.3 Co z ludźmi, dla których tradycyjne metody pomocy nie działają? Czy rząd nie powinien coś dla nich robić?
Zasadniczym pytaniem jest, czy rząd powinien ponosić maksymalną odpowiedzialność za materialny dobrobyt
jednostki? Danie mu takiej odpowiedzialności oznacza despotyzm, bowiem materialne powodzenie człowieka jest rezultatem kompleksu spraw, które praktycznie rozciągają się na całość jego życia, a odpowiedzialność za sprawy osobiste każdego, wymaga szczegółowej kontroli tego kompleksu.
Rządowa odpowiedzialność za specyficzne przypadki oznacza również, że to, co dzieje się z ludźmi, a zatem co oni robią, jest sprawą niczyją w szczególności; jeśli tu wystąpi jakiś poważny problem, rząd się
tym zaopiekuje.
Takie wyjście niszczy społeczne więzy i promuje aspołeczne zachowanie. Jeśli rząd zajmuje się rzeczami, które
osłabiają nie tylko odpowiedzialność za samego siebie, ale i moralne więzy rozwijające wspólnotę, nie może to być skutecznie dokonane bez wypracowanego systemu przymusu. Na dłuższą metę doprowadzi to do cierpień i poniżenia. Konserwatyści są zatem podejrzliwi wobec programów ubezpieczeń społecznych, szczególnie
wszelkich prób rozwiązań bezwzględnych.
Podejrzenia te mają racjonalne limity. Pewne rodzaje rządowych ubezpieczeń społecznych (bezpłatne kliniki dla matek i dzieci, czy miejscowe systemy wsparcia dla ludzi potrzebujących) mogą skutecznie zwiększyć
zabezpieczenie społeczne nawet w długim okresie.
Jednakże, z powodu kłopotów z jasną definicją tych zagadnień, problemów masowej demokracji wobec limitowania ekspansji rządowych programów pomocy, oraz wartości powszechnego udziału obywateli w życiu publicznym,
najlepszym rozwiązaniem byłoby prawdopodobnie ścisłe limitowane utrzymującego się zaangażowania rządu centralnego, i pozwolenie ludziom, stowarzyszeniom oraz organizacjom lokalnym, popierać dobrowolnie instytucje oraz programy, które oni uważają za socjalnie korzystne.
4.4 Co z opieką społeczną dla klas średnich, jak ochrona socjalna, opieka lekarska, odpisy z procentów
pożyczek na domy, i tak dalej?
Najbardziej konsekwentni konserwatyści chcą pozbyć się tego wszystkiego. Ochrona socjalna i opieka lekarska, mówią, są finansowo niezdrowe, i socjalnie szkodliwe, ponieważ doprowadzają ludzi zdolnych do oszczędzania
na ich własną emeryturę oraz utrzymanie ich własnych rodziców, do polegania, zamiast tego, na rządzie. Wszystko to mogłyby być lepiej zastąpione poprzez prywatne oszczędności, ufundowane wcześniej medyczne ubezpieczenia, większe naciski na międzygeneracyjne obowiązki w obrębie rodzin, oraz inne przedsięwzięcia,
które mogłyby rozwijać się gdyby obecność rządu była zredukowana bądź wyeliminowana.
Inni konserwatyści rozróżniają te korzyści dla klas średnich od opieki społecznej, poprzez element wzajemności; ludzie otrzymują socjalną ochronę oraz opiekę lekarską jedynie wtedy, jeśli oni wcześniej dali
już coś konkretnego i wymiernego dla społeczności. W przypadku odpisów procentów pożyczek "korzyść" zawierałaby jedynie prawo do zachowania większej części czyichś dochodów. Wciąż, inni usiłują pójść na kompromis w jakiś sposób. Z praktycznej strony, niechęć wielu konserwatystów aby naruszać
istniejące układy jest prawdopodobnie motywowana w części poprzez siłę wyborczą ich zwolenników.
4.5 Jeśli konserwowanie jest rzeczą dobrą, dlaczego ekologia nie jest strefą zainteresowania konserwatystów?
Konserwatyzm jest zainteresowany bardziej relacjami pomiędzy ludźmi, niż tymi pomiędzy człowiekiem i naturą, tak więc ekologia nie jest jednym z jego sztandarowych spraw. W konserwatyzmie jednak nie istnieje nic, co
jest wewnętrznie w niezgodzie z ekologicznymi obawami.
Niektórzy konserwatyści oraz konserwatywne szkoły myślenia traktują takie sprawy bardzo poważnie; inni mniej. Zdarzają się, rzecz jasna, konserwatywne podstawy krytykujące bądź odrzucające poszczególne aspekty istniejących ruchów ekologicznych, takich jak np. za duży nacisk na scentralizowaną kontrolę.
5. Konserwatyzm w dobie rozpowszechnionego liberalizmu
5.1 Dlaczego konserwatyści argumentują tak, jak gdyby niebo miało się zawalić, a wszystkie dobre rzeczy pochodzą z przeszłości? Ludzie krytykują teraźniejszość od niepamiętnych czasów, choć rzeczy nie wydają się dzisiaj tak złe.
Konserwatyści nie przepowiadają więcej nieszczęść niż liberałowie, tylko inne nieszczęścia. Podobnie jak
inni ludzie, widzą oni zarówno obiecujące jak i niebezpieczne tendencje w bieżącej sytuacji. Post-komunistyczne społeczności demonstrują społeczne konsekwencje wytężonych prób realizacji post-oświeceniowego radykalizmu. Mniej energiczne usiłowania, takie jak współczesny amerykański liberalizm, nie prowadzą do
podobnych efektów równie szybko. Niezależnie od tego, społeczne tendencje w kierunku zniszczenia więzów międzyludzkich, centralizacja władzy politycznej wśród nieodpowiedzialnych elit, nierozwiązywalne konflikty społeczne, oraz wzrastająca głupota, brutalność i trywialność w codziennym życiu sugerują, że te
konsekwencje nadchodzą tak czy owak. Dlaczego nie martwić się o to?
5.2 Czy konserwatyzm nie jest jedynie nostalgią za przeszłością, która nie istniała, a więc nie da się odtworzyć?
W sumie, powyższy zarzut stwierdza, że cele konserwatyzmu nie są ani poważne ani wykonalne. Ten zarzut pada jeśli
w ostateczności konserwatyści prawdopodobnie uzyskają, co chcą.
Konserwatyzm obejmuje przekonanie, że moralne społeczeństwo jest wymagane dla spójności indywidualnego i społecznego życia, i że rozsądnie spoisty bieg życia jest praktyczną koniecznością. Aktualne tendencje w kierunku radykalnego egalitaryzmu, indywidualizmu i hedonizmu rujnują możliwość istnienia moralnego społeczeństwa. Konserwatyści są zatem przekonani, że w jakiś sposób istniejące trendy będą odwrócone, i w najważniejszych sprawach etyczna i społeczna przyszłość będzie podobna przeszłości bardziej, niż teraźniejszości. W
szczególności, przyszłość będzie widzieć mniej nacisku na indywidualną autonomię, a więcej na moralną tradycję oraz najbardziej niezbędne więzy społeczne.
Czas, jak i forma niezbędnej zmiany kierunku jest, rzecz jasna, niepewna. To oczywiście nie może być dokonane z
pomocą technik administracyjnych, metod dzisiaj najbardziej chętnie akceptowanych jako poważne i realistyczne. Tak więc główną polityczną propozycją konserwatystów jest, aby aspekty współczesnego państwa, które przeciwstawiają się zmianie kierunku powinny być zmniejszone bądź odrzucone. Ci, którzy uważają
współczesne trendy za korzystne i nieodwracalne obwiniają zatem konserwatystów o zwykłą "krecią robotę". Dla kontrastu, ci, którzy wierzą, że aktualne trendy prowadzą do katastrofy, i że zmiana kierunku musi mieć miejsce, spodziewają się, że jeśli konserwatyści nie będą skuteczni teraz, ich cele będą
osiągnięte w przyszłości, lecz najprawdopodobniej kosztem zwiększonej ilości konfliktów i zniszczeń.
5.3 O czym jest naprawdę mowa w sprawie wspólnoty i tradycji? Grupy, które mają znaczenie dzisiaj, to
takie, jak yuppies, geje, czy emeryci, gdzie ludzie łączą się jako osoby, którym zależy na swoich interesach i perspektywach raczej niż tradycji.
Czy może to być prawdą na dłuższą metę? Kiedy czasy są pomyślne, ludzie wyobrażają sobie, że mogą definiować samych siebie, jak chcą. Lecz społeczeństwo nie będzie długo istnieć, jeśli jedyną rzeczą,
z która jego członkowie mają coś wspólnego, to zaangażowanie w samookreślanie się. Konieczność dla czegoś ponad to staje się najbardziej jasna, kiedy czasy wymagają poświęcenia. Członkostwo w grupie z tożsamością rozwiniętą i wpojoną poprzez tradycję staje się daleko bardziej odpowiednia wówczas niż
rozwój kariery, wybór stylu życia, życiowy etap, w jakim się ktoś znajduje. Jednym z problemów Billa Clintona jako prezydenta, jest, że ludzie widzą w nim yuppiego, który nie byłby zdolny umrzeć za cokolwiek; w jakimś punkcie ten rodzaj problemu staje się rozstrzygającym.
5.4 Jeśli konserwatyzm jest tak wspaniały, dlaczego większość ludzi poważnie biorących udział w badaniach i zajmujących się społecznymi sprawami to liberałowie?
Konserwatyści sądzą, że jest rzeczą niemożliwa definiować i kontrolować rzeczy ważne, związane z życiem
społecznym wystarczająco dokładnie, aby uczynić technologiczne podejście do społeczności możliwym. Konsekwentnie, oni odrzucają próby rozdzielania ludzkich spraw na "szufladki" mające być rozpatrywane
poprzez ekspertów, jako część obejmującego wszystko planu lansowania ogólnych celów takich jak równość i dobrobyt. Akademiccy i inni eksperci od polityki są definiowani jako tacy, według ich udziału w takich próbach.
Byłoby zadziwiające, gdyby nie preferowali oni perspektyw, które dają im wolną rękę, takich jak państwo-opiekuńczy liberalizm, ponad perspektywy które nie mają do nich zaufania.
5.5 Co może zrobić tradycja oprócz aprobowania sytuacji, jaka jest? Co obecnie oznacza rozpowszechniony liberalizm?
Gdyby tradycjonalizm był formalnym przepisem, mógłby rzecz jasna wskazać nam niewiele; obecny stan tradycji to po prostu aktualne praktyki, postawy, przekonania, i tak dalej, wspólnoty, która tradycję posiada.
Jednakże, tradycja nie jest czymś samym w sobie, i nie wszystkie jej części są równo uprawnione. Jest to proces chwytania rzeczy, których nie jesteśmy nieraz w stanie świadomie rozróżnić i niekoniecznie należących
całkowicie do tradycji. Ktoś, kto akceptuje religijne tradycje, na przykład, jest winien lojalności nie wobec tradycji, lecz wobec Boga, który jest z kolei poznany poprzez tradycję. Jest to wierność czemuś, co przekracza i motywuje tradycję, ta jednak czyni możliwym rozróżnienie, co jest prawdziwe i mieszczące się
w tradycji, od spraw nieważnych i szkodliwych.
5.6 Czy współcześni konserwatyści nie powinni przynajmniej popierać rzeczy, które są tak dobrze przyjęte, jak państwo opiekuńcze i stały rozwój dziedziny praw obywatelskich?
Owszem, w pewnych granicach są one zgodne ze starszymi i bardziej fundamentalnymi częściami naszych układów społecznych, takich jak rodzina, wspólnota, i tradycyjne standardy moralne, oraz przyczyniają się do ogólnego
funkcjonowania całości. Niestety, wymienione rzeczy są nieskuteczne w obu punktach.
Istnienie opieki społecznej i środków wymuszających zapewnienie praw obywatelskich mają sens jedynie jako część szerokiego, centralnie kierowanego systemu, który jest niekorzystny dla tych stosunków międzyludzkich, które czynią społeczeństwo możliwym, i są stworzone, aby przekonstruować społeczeństwo
jako całość poprzez biurokratyczne rozporządzenia. Jest trudnym dla konserwatystów zaakceptować cokolwiek podobnego temu
systemowi.
5.7 Byłem wychowany jako liberał. Czyż to oznacza, że aby być konserwatystą powinienem odrzucić zasady liberalizmu?
Jakim sposobem możesz czuć się przywiązany do punktu widzenia który nie ceni lojalności i zatem może przetrwać jedynie, jeśli nie jest ogólnie zaakceptowany? Dla kogoś wychowanego jako liberał,
konserwatywnym podejściem mogłoby być szukanie inspiracji w rzeczach, wobec których ludzie, z którymi wzrastał polegali dla zgodności i stabilności, wliczając w to tradycje większej wspólnoty od której ich styl
życia zależał. Te rzeczy będą zawsze obejmować podstawowe, nieliberalne elementy, które umożliwiły wspólnocie funkcjonować jako takiej.
6. Konserwatywna Tęcza
6.1 Czym libertarianie różnią się od konserwatystów?
Generalnie, libertarianie bardziej niż konserwatyści kładą nacisk na ograniczanie rządu, oraz sądzą, że jedynym usankcjonowanym celem rządu jest zabezpieczenie praw własności przeciwko sile oraz oszustwu. Stąd,
oni zwykle uważają prawne restrykcje wobec takich rzeczy jak imigracja, narkomania i prostytucja jako bezprawne pogwałcenie osobistych wolności. Wielu, choć nie wszyscy libertarianie utrzymuje stanowisko, które mógłby być opisane jako: ekonomicznie prawica (anty-socjaliści) oraz kulturowo lewica (przeciwni wobec tego
co jest zwane kulturową represyjnością - rasizm, seksizm, homofobia, i tak dalej) i skłaniają się, aby obciążać interwencję rządu za ciągłe istnienie rzeczy, których nie popiera lewica kulturalna.
Mówiąc bardziej abstrakcyjnie, libertariańska perspektywa przydziela rynkowi stanowisko, jakie konserwatyści przeznaczają tradycji - jako wielki akumulator i scalacz domniemanej wiedzy społeczeństwa. Niektórzy
pisarze, tacy jak F.A. Hayek, próbują połączyć razem te obie perspektywy zagadnienia. Na dodatek, libertarianie są skłonni wierzyć w ścisły metodologiczny indywidualizm, oraz absolutne i powszechnie ważne ludzkie prawa, kiedy konserwatyści są mniej skłonni do takiego podejścia i skłaniają się, aby rozumieć
prawa poprzez odwoływanie się do form, jakie one przyjmują w poszczególnych społecznościach.
6.2 Co to są umiarkowani (mainstream) konserwatyści?
Ludzie którzy łączą tradycyjny konserwatyzm opisany w tym FAQ z różnymi proporcjami libertarianizmu oraz liberalizmu. Jakikolwiek konserwatysta którzy jest wybrany bądź w inny sposób znany publicznie (np. Rush Limbaugh) jest prawdopodobnie umiarkowanym konserwatystą.
Umiarkowani konserwatyści często używają języka liberalizmu, szczególnie klasycznego liberalizmu. Ich przesłanie
jest niezależnie od tego, konserwatywne; zwykle, odrzucają oni bardziej wysoko rozwinięte formy liberalizmu popierając wcześniejsze formy, które zachowują więcej śladów nieliberalnych tradycji.
6.3 Co to są neokonserwatyści?
Grupa konserwatystów, większość z których była liberałami, zanim lewicowy radykalizm osiągnął masowość
w latach sześćdziesiątych. Ich przekonania wciąż się rozwijają; niektórzy dalej utrzymują pozycje zgodne z liberalizmem Nowego Ładu, kiedy inni przeszli do bardziej pełnego konserwatyzmu. Wielu z nich jest związanych
z periodykami "Commentary" oraz "The Public Interest", a skrzydło neopapalistów (obecnie drących koty z wielu innymi neokonserwatystami nad stosunkiem pomiędzy religią i polityką) jest związane z magazynem "First Things". Ich wpływy są nieproporcjonalnie duże w stosunku do ich ilości, w części dlatego, że jest wśród nich pewna liczba dobrze znanych dziennikarzy i naukowców z północnego wschodu
i zachodniego wybrzeża, a także, ponieważ będąc kiedyś liberałami, wciąż mówią ich językiem, co wzbudza większe do nich zaufanie we wpływowych kołach (Establishment).
Punkty 6.4 do 6.6 opuszczone w polskiej wersji, jako odnoszące się ściśle do realiów amerykańskich
6.7 Gdzie w tym mieści się ruch pro-life oraz religijna prawica?
Podobnie jak konserwatyzm, oba ruchy odrzucają hedonizm oraz radykalną indywidualną autonomię i kładą nacisk na autorytet opartych w tradycji instytucji, w opozycji do współczesnego zarządzającego państwa.
Ich zasadnicze cele zwykle mogą być popierane według konserwatywnych zasad, choć skłaniają się oni do opierania ich roszczeń na zasadach prawa naturalnego bądź Objawienia, niekiedy traktowanych w sposób antytradycyjny. Jako masowe ruchy w antytradycyjnym publicznym porządku, często przyjmują niekonserwatywne style
rozumowania i retoryki. Stąd, te ruchy posiadają solidne konserwatywne elementy, lecz nie są czysto konserwatywne. Powinno być odnotowane, jednakże, że czysty konserwatyzm jest rzadki, bądź nieistniejący, i może nawet nie być logiczny; istotą konserwatyzmu jest zawsze jakieś dobro inne niż utrzymanie tradycji jako takich.
6.8 Jakie są różnice pomiędzy konserwatyzmem amerykańskim a tym w innych krajach?
One odpowiadają różnicom w politycznych tradycjach. Generalnie, konserwatyzm w Ameryce posiada znacznie silniejszą kapitalistyczno/libertariańską i populistyczną domieszkę niż w innych krajach. Różnice wydają się jednak zmniejszać, jako że inne kraje stają się bardziej podobne Ameryce, a wielu Amerykanów
konserwatystów staje się bardziej wyobcowanych z rzeczywistego stylu życia oraz systemu rządzenia ich kraju.
6.9 Co wspólnego mają te wszystkie rzeczy zwane "konserwatyzmem"?
Każda odrzuca, poprzez odniesienie się do czegoś, co jest tradycyjnie wartościowe, liberalne tendencje do traktowania indywidualnych impulsów i pożądań jako ostatecznych autorytetów. Różnice w punkcie odniesienia skutkują wzrostem różnych form konserwatyzmu. Ci, którzy odnoszą się do niezależnej i
odpowiedzialnej osobowości, to libertariańscy konserwatyści, kiedy ci, którzy odnoszą się do tradycyjnej kultury lub Boga, są konserwatystami tradycyjnymi bądź religijnymi. Zależnie od warunków, współistnienie pomiędzy rożnymi formami konserwatyzmów może być bliższe, lub mniej przyjazne. W dzisiejszej Ameryce,
libertarianie, tradycjonaliści i religijni konserwatyści generalnie znajdują wspólną platformę popierając federalizm i konstytucyjne ograniczenia rządu, i przeciwstawiając się kierowniczemu rządowi opieki społecznej.
Prepared by Jim Kalb,
kalb@aya.yale.edu and http://www.counterrevolution.net
Tłumaczenie: Zbigniew Łabędzki,
zbiglab@home.com i http://members.home.net/zbiglab/
Komentarze? Tutaj.